Op grond van de 30%-regeling kunnen uit het buitenland geworven werknemers –onder voorwaarden- een onbelaste vergoeding ontvangen ter grootte van 30% van hun loon. Eén van de voorwaarden is per 1 januari 2012 gewijzigd. Vanaf die datum dient zo’n werknemer in de periode van 24 maanden voorafgaand aan de tewerkstelling in Nederland, meer dan 2/3 van de tijd op meer dan 150 kilometer van de Nederlandse grens te wonen. Het is de vraag of deze voorwaarde door Nederland gesteld mag worden. Deze vraag is eerder dit jaar door de Nederlandse rechter voorgelegd aan het Europese Hof van Justitie. De Europese Commissie heeft eerder in een advies aan het Europese Hof aangegeven dat de Nederlandse regeling een verboden belemmering van het vrije verkeer van werknemers vormt. Deze kan niet gerechtvaardigd worden met het argument van het bestrijden van belastingontwijking.
Voordat het Europese Hof uitspraak doet, vraagt ze ook altijd advies aan een Advocaat-Generaal, welk advies in de meerderheid van de gevallen wordt gevolgd. Het advies van de Advocaat-Generaal is gisteren bekend geworden. Deze is van mening dat het 150-kilometer criterium niet in strijd is met het EU-recht. Hieraan doet volgens de Advocaat-Generaal niet af dat een ingekomen werknemer die meer dan 150 km van de grens woont recht heeft op een onbelaste kostenvergoeding wegens extraterritoriale kosten die hoger kan zijn dan de werkelijke extraterritoriale kosten.
Bron: Hof van Justitie van de Europese Unie